Երեկ գիշեր վաթսուն տարվա ընդմիջումից հետո Մոսկվայի Մեծ թատրոնում ներկայացվում էր Արամ Խաչատրյանի «Գայանե» բալետը: Եվ քանի որ կազմակերպիչները որոշել էին բեմադրությունը նվիրել միաժամանակ երեք իրադարձության` Հայաստանի առաջին հանրապետության 100-ամյակին, Երևանի 2800 և մեծանուն կոմպոզիտորի ծննդյան 115-ամյակներին, Հայաստանից նույնպես պատվիրակություն էր մեկնել ՌԴ մայրաքաղաք: Բալետը դիտելու էին գնացել ՀՀ վարչապետի տիկին Աննա Հակոբյանը, մշակույթի նախարար Լիլիթ Մակունցը և ՀՀ ազգային անվտանգության ծառայության տնօրեն Արթուր Վանեցյանը:

Հասկանալի է, որ կազմը ներկայացուցչական էր: Տիկին Աննան ներկայացնում էր իր գերզբաղված ամուսնուն, Մակունցն այնտեղ էր ի պաշտոնե: Իսկ ինչո՞ւ էր Մոսկվա ժամանել ԱԱԾ տնօրենը: Որևէ տեղեկություն այն մասին, թե Վանեցյանը մեծ երաժշտասեր ու երաժշտագետ է (ինչպես, օրինակ, Տարոն Մարգարյանն էր` ըստ գիտական աշխատության) և բաց չի թողնում ոչ մի նշանակալի համերգ կամ ներկայացում, կարծես թե չկա: Փոխարենը կա հարցն այն մասին, թե Հայաստանի իշխանությունները ԱԱԾ ղեկավարին Մոսկվա ուղարկելով ի՞նչ են ցանկացել ասել:

Համաձայն արարողակարգի կանոնների, այսպիսի դեպքերում ցանկացած անձ ներկայացնում է երկրի դեմքը: Հիմա Հայաստանի դեմքի ո՞ր հատվածն է ներկայացրել Արթուր Վանեցյանը: Արդյո՞ք սա չէր կարող ռուսների կողմից ընկալվել այն իմաստով, որ հեղափոխական Հայաստանում ամեն ինչ, ներառյալ մշակույթն, այսօր գտնվում է հատուկ ծառայությունների աչալուրջ վերահսկողության ներքո: Եվ եթե բեմի վրայից դիմակավորված հատուկջոկատայիննները բերման չենթարկեցին Գայանեին, սա դեռ չի նշանակում, որ հնարավորություն չկար նրա դեմ ևս գործ «կարել»: Ուղղակի այս անգամ ԱԱԾ-ն հրավիրյալ էր ու մնաց օրենքի տառին հավատարիմ: