Երբ երեկ կառավարության նիստում մերժվեցին Ազգային ժողովի «Ծառուկյան» դաշինքի պատգամավորների ներկայացրած Ընտրական օրենսգրքում փոփոխություններ կատարելու մասին և Գյուղատնտեսության պետական աջակցության մասին ՀՀ օրենքների նախագծերը, վարչապետ Կարեն Կարապետյանը առիթը բաց չթողեց այդ նախաձեռնությունը որակելու իբրև պոպուլիստական ու դեռ հավելեց, որ այն փաստացի ֆինանսական հաշվարկ չունի: Սա, ինչ խոսք, վարչապետի հակահարվածն էր Ծառուկյանի թիմի ագրեսիվ պահվածքին, որն արդեն մեկ-երկու ամիս դրսևորվում է տարբեր իրավիճակներում: Կարեն Կարապետյանը հատկապես ցանկանում էր շեշտել, որ պոպուլիզմ են ոչ միայն տվյալ նախագծերը, այլ այն ամենը, ինչ անում է դաշինքը:

Դաշինքում սա անմիջապես հասկացան: Այդ պատճառով էլ պատասխան հակահարվածը համակարգված էր ու լայն ճակատով: Դաշինքի պատգամավորները սկսեցին մեկը մյուսի ետևից կրակ ու բոց թափել վարչապետի գլխին` մեղադրելով նրան երկրի բոլոր դժբախտությունների համար:

ԱԺ «Ծառուկյան» խմբակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը վարչապետին խորհուրդ տվեց պոպուլիզմ փնտրել ոչ թե իրենց խմբակցության նախագծերի մեջ, այլ՝ սեփական խոստումների և գործողությունների։ «Եթե խոսակցությունը տեղափոխվում է այդ դաշտ, պիտի խորհուրդ տամ՝ վստահաբար կգտնեն պոպուլիզմ 850 մլն խոստացված, բայց էդպես էլ չիրականացված ներդրումների դաշտում։ Պոպուլիզմ խորհուրդ կտամ գտնել տարբեր գմփոցների, դմփոցների, որ էդպես էլ չիրականացվեց տնտեսական գոլերի տիրույթում»,- հայտարարեց վերջինս: Իսկ պատգամավոր Վարդևան Գրիգորյանն իր հերթին նկատեց. «Սա առաջին դեպքը չէ, մերժողական գործելաոճ է դրսևորվում հատկապես այն նախագծերի նկատմամբ, որոնք առնչվում են տնտեսությանը»:

Վարչապետն, իհարկե, պաշտպանվողական տակտիկա ունի և իր հասցեին հնչող մեղադրանքներին կարողանում է պատասխանել. «Այդպես ո՞նց կլինի, վաղը նախաձեռնելու են` եկեք բոլորին փող տանք, եկեք բոլոր հարկերն ազատենք»,- դժգոհում է նա` մատնանշելով իր ասած պոպուլիզմի հիմքերը, միայն թե դրանից խնդիրը չի փակվում, այլ նոր թափ է հավաքում: Իսկ այս ամբողջ իրարանցման մեջ ամենացավալին կրկին այն է, որ Ծառուկյանն ու Կարապետյանը վիճաբանում են և այդ անվերջանալի վեճի արդյունքում տուժում են շարքային քաղաքացիները, որովհետև լեզվակռվից սայլը տեղից չի շարժվելու, հրատապ հարցերը մղվում են երկրորդ պլան, իսկ փոխադարձվող մեղադրանքները նվազեցնում են կոմպրոմիսի շանսերը` դաշտը հանձնելով նրան, ինչը տվյալ պարագայում երկու կողմերի համար էլ նույն անունն ունի` պոպուլիզմ: