Ուկրաինայում մի տարօրինակ անունով նախարարություն կա, կոչվում է` Ուկրաինայի ներքին տեղահանված անձանց և Կիևին չենթարկվող տարածքների նախարարություն: Ահա այս նախարարությունն էլ մի տարօրինակ փոխնախարար ունի` Գեորգի Տուկը, ով հայտարարել է, թե Ուկրաինայի արևելքում, Դոնբասում տեղակայվելիք խաղաղապահների թվում չպետք է լինեն Հայաստանի, ՌԴ և Ղազախստանի քաղաքացիներ: Նրա խոսքով, առաքելությանը պետք է մասնակցեն միայն չեզոք երկրների ներկայացուցիչներ «և ոչ մի դեպքում չլինեն ՌԴ, ինչպես նաև Հայաստանի և Ղազախստանի ներկայացուցիչներ»:

Տուկի գլխում ինչ-որ բան ակնհայտորեն տուկ-տուկ է: Թե ինչն է ստիպել նրան Հայաստանին դուրս հանել չեզոք երկրների ցանկից, այնքան էլ հասկանալի չէ: Եվ ի՞նչ պիտի անեին հայ խաղաղապահները, որ վնասելու էր ուկրաինացիներին: Պաշտպանելու էին Դոնբասի քաղաքացիներին, իսկ Կիևից եկածներին սպանելո՞ւ էին: Մյուս կողմից էլ այնպես չէ, որ հայ զինվորների խելքը գնում է մասնակից դառնալ իրենց հետ ոչ մի առնչություն չունեցող հակամարտությանը և օտարների համար վտանգել իրենց կյանքը: Մեր ներսի խնդիրները մեզ լիովին բավարար են ուրիշների դարդերի մեջ քիթ չխոթելու համար:

Սակայն Գեորգի Տուկի հետին միտքը առավել քան թափանցիկ է: Սրանք իրենց թշնամի են համարում բոլոր նրանց, ովքեր լավ հարաբերություններ են պահպանում Ռուսաստանի հետ: Ահա թե ինչու է Հայաստանը հայտնվել «սև ցուցակում»: Իսկ, օրինակ, ամերիկացի խաղաղապահները հաստատ Կիևի սրտով կլինեն, քանի որ սրանք հաստատ ու վաղուց շատ չեզոք են` ամեն ամիս միլիոնավոր դոլարներ են նվիրաբերում Ուկրաինային սպառազինություն ձեռք բերելու և Դոնբասի ապստամբներին ոչնչացնելու համար: Դրանից էլ լավ չեզոքությո՞ւն: