Օրերս պետությունը եկեղեցուն անհատույց նվիրաբերեց Գայանե եկեղեցուն հարակից մի քանի հեկտար տարածքը: Ասվեց, որ այնտեղ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնին պատկանող արևային ֆոտովոլտային կայան է գործելու։ Այն ունենալու է մեկ մեգավատ հզորություն։ Նորարարական տեխնոլոգիաների մուտքը հոգևոր ոլորտ կարող է հպարտության առիթ հանդիսանալ: Բայց հազիվ թե մեր եկեղեցականներին հուզեր սոսկ նորարարությունը: 

Ցանկացած կարգի էլեկտրաէներգիայի արտադրությունն առաջին հերթին դիտվում է իբրև բիզնես: Ու հազիվ թե Էջմիածնում դրանից տեղյակ չեն: Նրանք հիմա խոսում են բարեգործական ծրագրերի, ներքին ծախսերը նվազեցնելու մասին, սակայն հենց հարցն առնչվում է էներգիայի ավելցուկն իրացնելուն, կամ լռում են, կամ ձևանում են անտեղյակ, թեև դա ավելի շատ նման է հրահանգված գաղտնապահության:

Մինչդեռ այսօր մամուլում տեղեկություն հրապարակվեց այն մասին, որ Սուրբ Էջմիածինը մտադիր է ամբողջությամբ անցնել արևային էներգիայի օգտագործման և այլևս հոսանք չգնել Հայաստանի էլեկտրական ցանցերից, դեռ հակառակը՝ ինքն է հոսանք վաճառելու այս ՓԲԸ-ին։ Էլեկտրական էներգիայի սակագինը Հայաստանում, ըստ էներգետիկայի նախարարության տվյալների, սահմանված է 42.645 դրամ, առանց ԱԱՀ-ի, և մինչև 1 ՄՎտ հզորության արևային կայան կառուցելու դեպքում պետությունը երաշխավորում է, որ ՀԷՑ-ն այդ կայանի կողմից արտադրված էլէներգիան 20 տարի այդ սակագնով ամբողջովին պարտավոր է գնել։

Սա արդեն վկայում է բավական պատկառելի գումարի հոսքի մասին, ընդ որում` հոսք դեպի մի կառույց, որն ըստ օրենսդրության շահույթ հետադնդող չէ: Ու եթե գործերը լավ գնան, ապա հեռու չէ այն օրը, երբ մենք կունենանք ոչ թե Էջմիածին, այլ ՀԷՑ: