Հայաստանի նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը վերջապես հարկ համարեց խոսել: Խոսեց այն ժամանակ, երբ իր կարծիքն ու գնահատականներն այլևս որևէ նշանակություն չունեն և ոչ մի կերպ չեն կարող անդրադառնալ առկա գործընթացների վրա: Ու քանի որ հրապարակավ արտահայտվելու քայլն անպտուղ ու աննպատակահարմար է, ապա մնում է հասկանալ, թե որն է երկար ու համառ դադարից հետո այժմ արտահայտվելու իմաստը:

Ընթերցելով Քոչարյանի հայտարարության տեքստը` այն տպավորությունն ենք ստանում, որ գործ ունենք մեկի հետ, ով դեպքերի ընթացքից սարսափելի հետ է մնացել և կամ սա ամիսներ առաջ ուղարկված նամակ է, որը միայն հիմա է տեղ հասել: Օրինակ, նախկին նախագահը գրում է. «Շարունակում եմ 2015թ. սահմանադրական փոփոխությունները մեծ սխալ համարել՝ Հայաստանի համար երկարատև բացասական հետևանքներով: Նոր ընտրական օրենսգիրքն իր ռեյտինգային (տարածքային) քվեարկության համակարգով էլ ավելի է խթանելու մեր ընտրական գործընթացներին բնորոշ ամենավատ դրսևորումները»: Սրա մասին խոսել 2017-ի մարտին` նույնն է, թե վազ տալ մի գնացքի հետևից, որը շատ վաղուց մեկնել է կայարանից:

Եվ քանի որ դա վստահաբար այդպես է (այնքան վստահաբար, որ Քոչարյանը նույնիսկ ինքն է խոստովանում իր մտքերի ավելորդությունը), ապա նրա այսօրվա գրավոր ելույթը հետապնդում է միայն մեկ նպատակ` ցուցադրել, թե ինքը բնավ չի միջամտել ու մասնակցություն չի ունեցել ստվերային խմորումներին և դրա հետ մեկտեղ անուղղակիորեն համեմատություն է անցկացրել իր ժամանակների ու այսօրվա ժամանակների միջև: Բայց հենց այս կետի վրա էլ նախկին նախագահը խայտառակ սայթաքում է թույլ տալիս:

Օրինակ, նա ասում է. «Միջկուսակցական պայքարը ստորադասվում է անձերի պայքարին՝ գրեթե զրոյացնելով խորհրդարանական համակարգի ներքո ընտրապայքարի ծավալման գովաբանված առավելությունները: Այդպիսով, այս ընտրություններում գաղափարական պայքարը որևէ նշանակություն չի ունենալու: Ակնհայտ է, որ լինելու է քսակների կռիվ՝ զոռբայության մթնոլորտում»: Քոչարյանը թերևս չի ցանկանում վերհիշել, որ ապագաղափարական կուսակցությունների հիմնադիրն ինքն է և հատկապես իր բարձր հովանու ներքո լույս աշխարհ եկան այնպիսի քաղաքական ուժեր, որոնց համար շարժիչ ուժը հենց փողի քսակն էր: Եվ հիմա չարիքի սերմեր նետողը զարմանում է, թե ինչու է բերքն այսպիսին ստացվել: Քոչարյանի ժամանակավրեպ ուղերձը մի մարդու քայլ է, որ ասում է, թե ինքը լվանում է իր ձեռքերը, սակայն չի ցանկանում խոսել այն մասին, թե ձեռքերը որտեղ էր կեղտոտել: