Այս անգամ ուկրաինացիները հրճվում են ռուսական Տու-154-ի կործանման առիթով

Երեկ Սև ծովի վրա կործանվել է Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարության Սիրիա ուղևորվող ինքնաթիռը։ Ինքնաթիռում ռուսաստանյան երեք հեռուստաալիքների լրագրողներ էին, անձնակազմի անդամները, ՌԴ ՊՆ Ալեքսանդրովի անվ. երգի-պարի լեգենդար անսամբլի 60 արտիստներ։ Ռուսաստանում և Բելառուսում այսօր պաշտոնապես սուգ է հայտարարված, իսկ Ուկրաինայում անթաքույց ուրախություն է։ Ռուսաստանի համար «եղբայրական» ժողովրդի բլոգոսֆերան հեղեղված է անպատկառ, խիստ անբարո և լկտի պոստերով ու մեկնաբանություններով։ Այսպես, նախագահ Պորոշենկոյի խորհրդական Բիրյուկովը Facebook–ում գրել է. «Տապալվել է Ռուսաստանի ՊՆ ինքնաթիռը... Միայն մի ցանկություն է առաջացել՝ հորդայի դեսպանատուն տանել ալոճի սրվակ... պարադոքսալ պարադոքս է այն, որ ռուսաստանցիներն «անկեղծորեն չեն հասկանում այն պատճառը, թե ինչի համար ենք մենք ուրախանում Ռուսաստանյան բանակի զինծառայողների զոհվելուց»։ Իսկ Դնեպրի (Դնեպրոպետրովսկի) քաղաքապետ և օլիգարխ Իգոր Կոլոմոյսկու մերձավոր զինակից Բորիս Ֆիլատովն էլ ավելի հեռուն է գնացել։ Նա Տու-154-ի ուղևորների զոհվելու առիթով ուրախացել և Facebook-ում գրել է, որ «Հալեպի ազատագրումը նշելու փոխարեն երաժիշտները և զինվորականները «կհայտնվեն դժոխքում»։

 
Ուկրաինական էլիտայի և հասարակության մեծամասնության նման արձագանքը վկայում է, նախ, այն մասին, որ ռուսներն ու ուկրաինացիները ոչ թե եղբայրական, այլ թշնամական ժողովուրդներ են։ Երկրորդ՝ դա վկայում է ռուսաստանյան քաղաքական էլիտայի և հանրային կարծիքը սահմանողների անպատկառ «պոլիտկոռեկտության» մասին, որոնք հրաժարվում են ընդունել իրականությունը։ Որպես հետևանք՝ Ուկրաինայում միշտ երջանիկ են լինելու ռուսական ողբերգություններից, ուկրաինացիները միշտ ատելու են ռուսներին և իրենց ցինիկ են պահելու։ Բանդերական անպատկառությանն ու լկտիությանը վերջ կարող են դնել միայն օբյեկտիվ իրականության ընդունումը, իրերն իրենց անուններով կոչելը և, բնականաբար, համապատասխան քաղաքականությունն ու համարժեք վերաբերմունքը։