Օրվա պաշտոնական լրահոսի անհետաքրքիր շղթայի մեջ մի լուր, այնուամենայնիվ, ուշադրություն գրավեց: Այստեղ խոսքն այն մասին էր, որ Մոսկվայում կայացել է Ռուսաստանի գլխավոր դատախազ Յուրի Չայկայի և Հայաստանի գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանի աշխատանքային հանդիպումը: Քննարկել են երկկողմ համագործակցության հետ կապված հարցեր: Հետո արդեն, ինչպես ընդունված է, հաղորդագրության մեջ ասվում է. «Ռուսաստանի գլխավոր դատախազը շնորհակալություն է հայտնել Գևորգ Կոստանյանին և Հայաստանի կառավարությանը դատաիրավական ոլորտում երկկողմ համագործակցության հարցում ռուս դատախազների դերը բարձր գնահատելու համար: Նա կարևորել է նման ձևաչափով հանդիպումները, որոնք նպաստում են Հայաստանի և Ռուսաստանի գլխավոր դատախազությունների համագործակցության հեռանկարային ուղիները նախանշելուն»:

Այս գրեթե ոչինչ չասող և ստանդարտ ձևակերպումները խստագույնս քողարկում են միակ հետաքրքրականը, որ պիտի հուզեր ընթերցող հանրությանը և հատկապես Հայաստանի գլխավոր դատախազին: Գաղտնիք չէ, որ այն օրից ի վեր, երբ ռուս զինվորական Պերմյակովը Գյումրիում մի ամբողջ ընտանիք գնդակահարեց, ՌԴ դատախազ Յուրի Չայկան բոլորովին անշուշադրության էր մատնել իր հայ գործընկերոջը և նույնիսկ հարկ չէր համարում նրա նամակներին պատասխանել: Դրա արդյունքում Կոստանյանը շատ անհարմար վիճակում հայտնվեց՝ տղամարդու խոստում տալով և այդ խոստումը դրժելով: Եվ հիմա խոսել երկկողմ համագործակցության շրջանակներում իրականացված ծրագրերի մասին՝ նույնն է, թե կրկին ծաղրի ենթարկել Հայաստանի դատախազին: Այնինչ մոսկովյան հիշյալ հանդիպումը պիտի որ ընդամենը տևեր 1-2 րոպե ու սահմանափակվեր ընդամենը մի հարցի պատասխանը ստանալու ակնկալիքով. «Պարոն Չայկա, նամակիս պատասխանը ե՞րբ եք գրելու»: